طرح درمانی پیشنهادی پزشک به علت اصلی بروز اختلال گفتاری بستگی دارد و معاینه توسط متخصص اعصاب، متخصص گوش و حلق و بینی یا آسیب شناس گفتار و زبان را شامل میشود. پزشک بیمار را به آسیب شناس گفتار و زبان یا متخصص گفتاردرمانی معرفی میکند تا روش انجام تمرینهای تقویت کردن تارهای صوتی، افزایش کنترل صوتی، بهبود تلفظ و شمرده صحبت کردن و برقراری ارتباط به عنوان گوینده و شنونده را آموزش ببیند. در بعضی موارد از دستگاههای ارتباطی کمکی خاصی نیز استفاده میشود؛ برای مثال از بیمار خواسته میشود تا برای تبدیل پیام نوشتاری تایپ شده به گفتار از یک دستگاه الکترونیک کمک بگیرد. در موارد نادر انجام جراحی یا دیگر عملهای پزشکی ضرورت مییابد. درهر حال روش درمان هر نوع از اختلالهای گفتاری متفاوت با دیگری است. درمان اختلال گفتاری پزشک برای درمان اختلال گفتاری سعی میکند که علت اصلی بروز علائم را برطرف کند. برای مثال اگر زبان پریشی پیآمد سکته مغزی باشد، دارو درمانی، جراحی و جراحیهای بسته مغز تجویز و توصیه میشود. متخصص آسیب شناسی گفتار و زبان نیز ارزیابی شناختی ـ زبانی جامعی را انجام میدهد. برنامه درمان سکته مغزی با گفتار درمانی بر بهبود مهارتهایی که توسط سکته تحت تأثیر قرار گرفتهاند متمرکز بوده و به مناطق آسیبدیده بستگی دارد. درمان اختلال تکلم پزشک بیمار دچار اختلال دیزارتری را به شرکت در جلسات گفتار درمانی تشویق میکند. درمانگر تمرینهایی را برای بهتر کنترل کردن تنفس و افزایش هماهنگی زبان و لب آموزش میدهد. به علاوه اعضاء خانواده و اطرافیان نیز باید در مراعات حال بیمار شمردهتر سحبت کنند تا بیمار زمان کافی برای پاسخگویی و اظهار نظر داشته باشد. درمان اسپاسم صوتی هیچ درمان شناخته شدهای برای آواپریشی اسپاسم گونه وجود ندارد. با این حال پزشک درمانهایی را برای کاهش دادن علائم پیشنهاد میدهد، برای مثال تزریق بوتاکس (سم بوتولینوم) در تارهای صوتی یا جراحی آنها را پیشنهاد میدهد. این درمانها اسپاسمها را کاهش میدهد. درمان اختلالهای صوتی پزشک از بیمار میخواهد استفاده از تارهای صوتی را محدود کند تا فرصت لازم برای التیام یافتن فراهم شود یا از آسیب بیشتر جلوگیری شود. مصرف کافئین یا دیگر داروهای تحریک کننده تارهای صوتی نیز باید محدود شود. جراحی یا دیگر درمانهای صوتی نیز در موارد نادر ضرورت مییابد.